Motorschip Vrij: Marokko 7 oktober 2024

Maandag 7 oktober 2024

We rijden niet al te laat naar de parkeerplaats van de watervallen en hebben nu plek genoeg om te staan. Er worden wandelschoenen aangetrokken en dan kunnen we oppad met de honden maar zonder Gerrit want die is niet van het klim en klauteren. Het eerste stuk us nog best een goed pad dus dat is fijn. Het water is van een prachtige kleur en zo helder als wat. Zoals we al eerder hebben gezien in Marokko staan ook hier overal tafel en stoeltjes bij en in het water. Hoe verder we komen hoe slechter het pad wordt en moeten we weer over flink wat rotsen klauteren. We zien hier ook nog apen maar deze zijn niet zo brutaal als in het cederbos. De honden genieten enorm want die kunnen wanneer ze maar willen in het water. Monique heeft het het laatste stuk ook zwaar en als we dan eindelijk bij een soort van brug komen die door de berg is gevormd en over het water loopt, deze is door jaren van uitholling door het water ontstaan, besluiten we om te keren en niet nog het laatste stuk door het water te gaan lopen om bij de waterval te komen. We zijn ondertussen alweer een uur onderweg en moeten ook weer terug. Als we op de terugweg ergens koffie willen drinken hebben ze het niet en dus gaan we dat maar doen als we bij de campers zijn. Het was weer een prachtige wandeling waar we met z'n alle van hebben genoten al loopt Doedel op het einde wel een beetje mank en heeft ze het wel gehad. Weer bij de campers zit Ger net op een terras koffie te drinken en dus gaan de honden de campers in en sluiten wij ons bij hem aan. We hebben besloten om hier ook een hapje te eten maar eerst lopen Monique en ik nog even langs de winkeltjes hier maar zien niets leuks. We wilde onze laatste dhiram's opmaken maar dat wordt hem dus niet. We eten iets van de grill en Ger neemt een pizza. Het gaat af en toe flink te keer met de wind en dan is het net een zandverstuiving hier. Na het eten rijden we terug naar de plek bij de ziplinebaan want daar is het voor de honden en ons veel beter vertoeven. We zetten de campers zo neer dat we een beetje uit de wind zouden zitten maar die is ondertussen zo hard gaan waaien dat je niet eens van je stoel kunt opstaan zonder dat hij omwaaid. Er komen nog een paar mensen met de zipline naar beneden maar door de harde wind hebben ze moeite om aan het einde te komen terwijl ze met de langelijn (wind mee) juist met een bloedgang gaan. Omdat het echt niet lekker is met deze wind besluiten we om maar alvast richting Tanger Med te rijden. Ik kijk nog naar plekjes om voor die tijd te gaan staan maar na overleg rijden we door. We raken elkaar in Tetouan kwijt, maar hebben beide de coördinaten dus niets aan de hand. Als wij bij Ceuta zijn, wat een Spaanse enclave is, is het heel druk met politie en slaan wij net voor de grens af. We rijden nog door een mooi berggebied en zien op een bepaald punt Gibraltar liggen. We tanken nog even vol en rijden het laatste stuk naar de haven waar we op Marco en Monique wachten die er niet veel later ook zijn. Dan het haventerrein op en op de parkeerplaats net voordat je moet inchecken gaan we staan. De honden worden op een piepklein stukje gras uitgelaten waar Chico dus alleen maar een plas doet want die wil de privacy van een struikje om achter te zitten. We drinken nog wat met een nootje erbij want gegeten hebben we dus al. Dan zoeken al vroeg ons bed op en hebben een hele rustige nacht.

We beginnen aan onze wandeling